|
Er was eens een scooter in Harderwijk, die erg verdrietig was omdat het geen vriendjes had. Het was de enige scooter in de wijde omtrek, voor de rest waren er alleen maar fietsen, en dat maakte de scooter erg eenzaam. De berijder van de scooter was natuurlijk erg lief, en zorgde goed voor de scooter, maar het deed de scooter pijn dat er geen enkel ander voertuig zoals hem in de stad was, omdat er niemand was waarmee hij over typische scooter problemen kon praten. Maar toen, ineens, zag hij een keer een andere scooters langs zoeven. Bijna te snel om te zien, en toch zag hij het. Polderscooter HarderwijkEr was een nieuwe scooter in Harderwijk! Nu zou de scooter eindelijk niet meer eenzaam zijn, en makkelijk kunnen praten met iemand die begreep hoe hij zich voelde en waarom hij de dingen deed die hij deed (hij had namelijk een aantal rare gewoontes die typisch waren voor een scooter, maar erg vreemd waren voor en fiets). Maar waar in Harderwijk was de andere scooter? Hij wist het niet, en was daardoor wederom eenzaam, omdat hij even hoop had gehad op een vriend, maar toen was die hoop toch wreed weggerukt. Zijn tranen waren eindeloos, hij huilde zoveel dat zijn eigenaar toch maar eens met hem naar de garage ging, omdat er een raar plasje onder de scooter zat. Overal scootersEenmaal in de garage kon de scooter zijn koplamp niet geloven, er waren overal scooters! Allemaal zaten ze gezellig op een rijtje te kletsen over scooter dingen, precies zoals hij het had voorgesteld toen hij eenzaam en alleen was. Hij mocht een nachtje blijven slapen in de garage, hij was bijna buiten zichzelf van vreugde, eindelijk kon hij weer eens omgaan met zijn eigen soort. Helaas, er bleek toch een foutje te zijn, waardoor de scooter niet meer kon scooteren, dus hij werd naar de schroot gebracht en weggegooid. Als hij maar niet zo veel had zitten huilen, en niet zo discriminerend tegen fietsen was geweest, dan was dit nooit gebeurd. |
Een scooter in Harderwijk
